Wanneer je een bevolkingsgroep aanvalt met het doel deze te vernietigen, dan wordt dat aangeduid als rassenhaat of in het ergste geval genocide. Voor het opzettelijk en onwettig aanvallen van een complete beroepsgroep is kennelijk geen aanduiding en ook geen beleid.
Geen mandaat, enkel gepraat
Ik kan goed begrijpen dat de POV op dit moment haar leden oproept om niet naar Boxtel te komen, waar een illegale en volstrekt onverantwoorde actie door dierterroristen plaatsvindt. De royaal aanwezige politie komt dan tussen twee partijen in te staan en dat zal alleen maar verliezers geven. De politie heeft op dit moment geen mandaat om hardhandig de dierterroristen in te rekenen. Op zich voor hen een koud kunstje, echter zonder mandaat wordt er alleen maar gepraat. De politiek is bijzonder stoer waar het gaat om andere terroristische acties, maar in deze volstrekt besluiteloos.
Actie vraagt om reactie
Ik zou het heel goed kunnen begrijpen wanneer de POV na deze actie juist wel haar leden oproept om bij de eerste de beste app of sms massaal af te reizen naar een volgend slachtoffergezin uit de varkenshouderij. Dit alvast als preventieve waarschuwing richting de dierterroristen alsook naar de politiek. Het is genoeg nu, deze misselijke acties vragen om een passende reactie. Nog beter zou het zijn om dit landbouwbreed op te pakken, maar iemand moet het voortouw nemen. Boeren moeten elkaar steunen en je zult zien dat we heel Nederland meekrijgen. We zijn geen aangeschoten wild maar voedselproducenten.
Belcirkels
Na in de jaren negentig actief te zijn geweest in de actiegroep rondom het mestbeleid, had ik deze actievormen een beetje achter mij gelaten. Wat nu gebeurt doet het echter weer opborrelen. We hadden toen geen mobiele telefoons en social media, de vergaderstukken werden nog per post verstuurd. We hadden echter wel belcirkels en konden via de vaste telefoon in notime honderden boeren optrommelen. De AID had destijds intimideren van individuele boeren als handelsmerk, maar deze rol werd snel omgedraaid.
Ondersteuning
Ook wij vielen binnen bij openbare overheidsgebouwen, maar niet op privéterreinen van bijvoorbeeld ambtenaren of ministers. Wat we toen met beperkte communicatieve middelen konden opzetten, is nu met de huidige media een fluitje van een cent. Laten we ons als makke lammeren naar de slachtbank leiden en gaan we de nertsenhouders achterna? De volgorde van uitbannen is al bepaald, na de nertsen de varkens, de kippen, de koeien en andere sectoren. Dierterrorisme stopt niet vanzelf. Slachtoffergezinnen ondersteunen is het minste wat we kunnen doen.
